Net zoals in de geneeskunde geldt ook voor de osteopathie dat het kind geen kleine volwassene is. Kinderen ontwikkelen zich, ieder op zijn/haar unieke manier. Groei, spraak, motoriek, sensoriek en emoties zijn kenmerken van deze ontwikkeling. Dit maakt dat ieder kind een unieke benadering vergt en dit per behandeling kan verschillen. Treden er problemen op dan zal dit invloed hebben op de totale ontwikkelingen van het kind.
Om een kind te kunnen behandelen op de manier die het kind nodig heeft is het belangrijk dat de osteopaat een gedegen kennis bezit van de kindergeneeskunde én van de diverse ontwikkelingsgebieden. Soms kan het noodzakelijk zijn het kind multi-disciplinair te behandelen, zodat wat vrij gemaakt wordt ook invulling krijgt. Bij een voorkeurshouding naar links is naast het vrijmaken van bijv. de nekwervels, het adequaat stimuleren van het naar rechts kijken een must. Het zenuwstelsel is nog volop in ontwikkeling, verbindingen moeten verfijnd worden en een eenzijdige prikkelverwerking kan daar een negatieve invloed op hebben. Men kan er niet automatisch in alle gevallen vanuit gaan dat spontane invulling optreedt. Het uitgangspunt van de behandeling is altijd het kind zelf, niet het etiketje dat er op geplakt is. Voor Wim en mij is het een belangrijk uitgangspunt het kind te respecteren zoals het is en van daaruit te werken. Het kind bepaalt de uitgangshouding, niet de ouders, niet de therapeut.
Wie zijn handen legt op een kind ervaart het iedere keer als een unieke ervaring, een uitdaging….
Mogelijke indicaties zijn:
- Huilbaby´s en baby´s die veel huilen
- Reflux
- Darmkrampjes
- Voorkeursligging(het kindje kijkt steeds naar dezelfde kant)
- Recidiverende oorontstekingen
- Slaapproblemen
- Ontroostbaarheid
- Hoofdpijnen, migraine
- Niet lekker in z’n vel
- Leer- en gedragsstoornissen op basis van een fysieke oorzaak
- Autisme
- Verstandelijk gehandicapte kind en zijn/haar problematiek
So as the twig is bent the tree inclines.
Dr. W.G. Sutherland
